يادش بخير.......
يادش بخير....... یادش بخیر چهار سال پيش همین روزها بود که دلخوش بودیم به چهار دست و پا رفتنت...چه قدر هیجان داشتیم از آن نیمچه ایستادنت و قدم برداشتنت در کنار مبل و دیوار...
چه قدر خوشحال بودیم از اینکه ده ماهه شده ای و ماهگردهایت دورقمی شده است...لذتش هنوز هم برایمان باقی است....یاد آن صورت گرد و تپلت شادمان می کند هنوز...مرور عکس هایت به اندازه همان موقع برایمان شیرین است...
حالا چهار سال از آن 10 ماه میگذرد و شیرینی ات نه تنها کمتر نشده بلکه روز به روز خوردنی تر از روز قبل میشوی....
نگرانی هایم با بزرگ شدنت تغییر کرده یا نمیدانم شاید هم بزرگتر شده باشد...
اما دوستشان دارم این دل نگرانی های مادرانه ام را....از بیرون که نگاهشان میکنم میبینم که همه به خاطر دوست داشتنت است و نه چیز دیگر...
این اواخر آنقدر تغییر کرده ای که خودم هم متعجبم..خوب حرفهایم را می فهمی این روزها..گاهی کارهایی میکنی که دهانم باز میماند از این همه درک و فهمت...
روزهای بزرگ شدنت خیلی زود میگذرند...انقدر که نفهمیدم چه طور ٤سال و ١٠ ماهت هم تمام شد...
