گوهر نایاب من ...

دخترم! شیرین زبانم!

اینقدر مشغولم به با تو بودن که هیچ کاری را زیباتر از تو نمیدانم. 

بدان که هر لحظه از با تو بودنم مسرور مسروم. گویی که روی ابرها هستم!

اینقدر پر احساسم برای دستان کوچکت، که هیچ کاغذی را اندازه نوشتن نمی یابم.

همینکه با تو قدم برمیدارم و تو دستان مرا میگیری، رویای پرواز کودکی ام را به خاطر
می آورم.

تو برایم لذت همان میوه های نوبرانه ای.

تو ستاره ناهید کودکی های منی که  آرزوهایم را می دانست.

تو شوق گرفتن نمره بیست با امضای صد آفرین هستی.

تو نایاب ترین الماس روی زمینی برایم.