پرنیای مامان

    پرنياي من...   تو براي بزرگ شدن مي كوشي و من براي نگه داشتن اين    همه روزهاي زيبا...   پس بيا با هم عهد ببنديم :   تو بزرگ شو عزيزترينم اما تا ميتواني برايمان بساز از اين    روزهاي قشنگ بي تكرار !   ما هم قول ميدهيم هديه كنيم به تو تمام آرامش ، عشق ،    امنيت و احترام را ...   ره توشه زندگيت باد فرداهاي شاد     تولدت مبارك                   ...

  دخترکم ...   همیشه قشنگ ترین کار دنیا نوشتن از توست .   نوشتن از کودکی های تو ، شلوغکاری هایت ... و صدای خنده و شادیهای تو   آرامبخش ترین موسیقی زندگی من است .             در کنار تو نفس کشیدن ، در کنار تو دویدن و بازی کردن ، در کنار تو خوابیدن و با تو   غذا خوردن زیباترین حادثه عمر من است .             من مدیون روزها میمانم وقتی امروز را بهتر از دیروز میدانم .   تو هر روز حرفها و کارهای جدیدتری یاد میگیری و ...

                                                ...

                                                            مینویسم برایت ؛ بی پرده بگویم دخترم ؛! میتویسم از یک دگرگونی آنی   از دیوار راست بالا میروی و این یعنی یک تحول !   همانی که بارها و بارها خوانده و شنیده بودم ؛ بحران سه سالگی !!!   راستش را بخواهی دور از انتظارم بود   گاهی ...

  عزیزکم ....   چقدر زود گذشت این سه سال !   چقدر زود بزرگ شدی پرنیا !   گاهی در گوشت زمزمه میکنم : پرنیااااا برای بزرگ شذن عجله نکن...   اما انگار زندگی دارد روی دور تند حرکت میکند !   کمی آرام تر دخترم ... به کجا چنین شتابان ؟!   بگذار این روزها را خوب نفس بکشم.....             بهار93     بهار96       ...

    تو که باشی همه ثانیه ها از همین روز، همین لحظه ، همین دم عیدند                           ...